Op d valreep naar de Onderzeebootloods met de presentatie Ballads van Sarkis. Viel een beetje tegen. Lijkt als alles wat er bij is gezet afbreuk doet aan de ‘hoofd’ tentoonstelling. De tafel met gedoneerde items, de boot, Futuro, leestafel met inspiratieboeken allemaal ‘erbij’ in mijn ogen. Terwijl het orgel met de ballades van John Cage, de mystieke rust, witte veertjes, witte fietsen, de leegte en het gekleurde zonlicht juist de volle aandacht moeten krijgen. Het werkte bij mij niet optimaal.
Sarkis wil eigenlijk een kerk ‘nabootsen’. Rust, lichtval, geluid, contemplatie. Allen verdwijnen uit ons dagelijks leven daarom stelt hij de religieuze architectuur centraal. En dat werkt hier. Niet ik maar Mare van 6 zegt opeens ‘lijkt wel een kerk papa’. Weet je wat nog mooier zou zijn? Als er van die puntjes, je weet wel van die spuitjes zitten, daar boven waar dan de veertjes uit komen.’ Vragende ogen staren me aan en ik zeg ‘Ik weet zeker dat de kunstenaar heel blij zou zijn als hij dit hoort.
Mare laat haar haarelastiekje achter
Sarkis wil de loods nabootsen zoals hij hem bij zijn eerste bezichtiging aantrof: de vloer vol met stuifsneeuw dat via een kapot raam was binnen gewaaid. Als ik de foto op de cover vh boekje zie voel ik de rust en stilte die toen gevoeld moet zijn. Beter dan die werkelijk zou het dus niet meer worden. Was precies nabootsen niet beter geweest dan het surrogaat met veertjes en fietsen?
Sarkis overzicht
Edwin van de Velde 